Sunday, December 02, 2012

ΕΚΘΕΣΗ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗΣ


Για την Κρίση



΄Ολοι συμφωνούμε πως υπάρχει Κρίση. Πρωτίστως Οικονομική, αφού δεν έχει αφήσει κανέναν απείραχτο από μας τους κοινούς θνητούς ,(τους άλλους, δηλαδή αυτούς που μπορούν και έχουν δεν τους πειράζουν). Όμως  εμείς; Θα την αφήσουμε να μας ρίξει κάτω;

      Νομίζω πως όχι, πως πρέπει να αντισταθούμε και υπάρχουν τρόποι γι΄αυτό. Ο καθένας μας ξέρει. Δεν χρειάζεται δά, να ΄σαι κι΄επιστήμονας. Ίσως χρειαστεί βέβαια,  να αφήσει κανείς στην άκρη κάτι <υποχρεώσεις>, ή  <εμμονές>, ή εκείνα τα <αλλοιώς δεν γίνεται>, ή <εμένα δεν με πιάνει>, κλπ. Απλά πρέπει να κάνουμε γρήγορα, οι αναβολές μάλλον δεν βοηθούν, ή για την ακρίβεια επιδεινώνουν την κατάσταση.

   ΄Ομως δεν μιλώ μόνο για την Οικονομική Κρίση. Κυρίως μιλώ για την άλλη κρίση. Εκείνη που περνάει αθόρυβα δίπλα μας και μας νοτίζει με μια βρώμικη και μη αντιληπτή με την πρώτη αίσθηση υγρασία. Εκείνη, που απλώνει τα πλοκάμια της σε κάθε μόριο του νου μας και στρέφει τις σκέψεις μας σε δρόμους μαύρους,  και γλυστερούς, που δεν μπορείς να κρατηθείς απ΄όπου κι΄αν πιασθείς. ΄Η  για την ακρίβεια δεν υπάρχει κάτι για να πιασθείς. Μιλώ λοιπόν για την άσχημη ψυχολογία μας,  για την εξαφανισμένη κοινωνικότητα, για την χαμένη αλληλεγγύη, για την ευαισθησία; της τηλεόρασης, τον πολιτισμό της οκάς, την ανύπαρκτη κατανόηση, εντέλει για ένα άνθρωπο (μια κοινωνία ίσως;), αποστεωμένο, χωρίς στηρίγματα για τα δύσκολα, που να τον κάνουν δυνατό τόσο γι΄αυτόν τον  ίδιο  όσο και για τους γύρω του. Είναι λοιπόν ανάγκη για αρχή τουλάχιστον, να πλησιάσουμε ο ένας τον άλλο και  να αφήσουμε τη <νοσηρή> μοναξιά μας. Δεν ωφελεί να κλεινόμαστε στο καβούκι μας, στο σπίτι μας,  στη δυστυχία μας, για να κάνουμε μόνοι τους λογαριασμούς μας για να αποφασίσουμε, ότι ΕΜΕΙΣ, την βγάζουμε καθαρή, τα  καταφέρνουμε  κι΄άσε  τους άλλους να κάνουν ότι θέλουν, ΄Η,  ότι δεν τα καταφέρνουμε και να μας πλακώσει  η μαύρη μελαγχολία ,που αφαιρεί κάθε ακμάδα και είναι ότι χειρότερο για την περίσταση.

       Λοιπόν, μάλλον δεν πρέπει να μας πάρει από κάτω. Πρέπει να επιμείνουμε να είμαστε ο ένας κοντά στον άλλο, δίπλα στον άλλο. Πρέπει να  φύγουμε από την αδράνεια, να ξεδιπλώσουμε  τις ικανότητές μας,- όλοι ,μα όλοι κάτι μπορούν να κάνουν-, και να δημιουργήσουμε. Το μεγαλύτερο πρόβλημα θα ήταν η εγκατάλειψη,  η επιβίωση χωρίς ελπίδα και η αναμονή του μοιραίου.

       Η έκθεσή μου,  θέλει να σηματοδοτήσει,  σε αντίθεση με τα παραπάνω την επιμονή, την εξωτερίκευση και την δημιουργία. Τη  θέληση, να ασχοληθείς όταν τα περισσότερα φαίνονται ευθύγραμμα και αδύναμα, με την άλλη οπτική, με το συναίσθημα, που γεννάει η <εικόνα> και την αντανάκλαση αυτού του συναισθήματος στους άλλους. Το ψάξιμο να βρεις ομορφιά, (που συνήθως είναι δίπλα σου), μέσα στο γκρίζο τοπίο, να την αναδείξεις και να την απολαύσεις, -με παρέα φυσικά-. Μια ανάσα, για κάτι που ανοίγει, ενάντια στη μελαγχολία, που δημιουργούν αυτά που κλείνουν.

                                                        

στέλιος  σταύρου
                                                        



Saturday, December 01, 2012

Monday, November 19, 2012

Πολύγυρος





Sunday, September 16, 2012

Θεσσαλονίκη 2012


Friday, June 22, 2012

Το ζωγραφείο της ζωγράφου


Wednesday, May 30, 2012

Ελλάδα 2012


Tuesday, May 29, 2012

Κι όμως υπάρχει ελπίδα


Thursday, May 17, 2012

Περίπατος


Το Καλοκαίρι έρχεται


Χαράματα προς Γερακινή


Saturday, April 14, 2012

Για μετά το Πάσχα


Wednesday, April 11, 2012

Καλό Πάσχα


Πινακοθήκη των χρωμάτων


Monday, April 09, 2012

Τροφή


Friday, April 06, 2012

Ανεμελιά


Wednesday, March 28, 2012

Στη διαδήλωση


Saturday, March 24, 2012

Εκθεση στο Γαλλικό Ινστιντούτο

   Γαλλικό Ινστιντούτο-Γιατροί του κόσμου-Σ Κ Ε Τ Β Ε
Μέρος των εσόδων θα δοθούν στους Γιατρούς του κόσμου.

Friday, February 24, 2012

Εκθεση στην Ε


Monday, February 13, 2012

Κρίνα


Friday, February 10, 2012

Thursday, February 02, 2012

Κρύο, πολύ κρύο



Tuesday, January 24, 2012

Κερνάμε

Σε τέτοιες εποχές ένας καφές και ένα γλυκό ίσως βοηθήσουν,να φαίνονται λιγότερο άσχημα τα πράγματα.