Tuesday, March 27, 2007

Βραδυνό


2 comments:

Moiraia said...

Με την πρωτη ματια νομιζα οτι ειναι ενας φλεγομενος ουρανος...

Κοιταξα τον τιτλο, βραδυνο, και μου φανηκε σαν ενα αγριο σουρεαλιστικο τοπιο με μπλε βουνα, μπλε ουρανο, που χουν γινει ενα και στη μεση μια φωτια, ενας ηλιος θυμωμενος που μαινεται, επιμενει, ταραγμενος, παλευει να εξαπλωθει παντου..

Ομως καθως το κοιτουσα πολλη ωρα, η εικονα που εμεινε στο μυαλο μου ηταν οτι βρισκομαι πανω στον ουρανο, σε εναν μπλε ουρανο χαμενη στο συμπαν αλλα κοιταζω τη γη απο κοντα και να βλεπω απο ενα κενο στα μανιασμενα συννεφα ενα ενεργο ηφαιστειο...Χωρις να μπορω να δω τιποτε αλλο.

Με συνεπαιρνει σε μια απογειωμενη φουρτουνα αυτο το εργο.

stellios2000 said...

Για τη moiraia.
Το χρώμα για μένα είναι η συνέχεια ενός συναισθήματος.Το αποτυπώνει,ή τουλάχιστον προσπαθεί,να το κάνει.Το έργο δεν έχει σαφή φόρμα.Χρώματα είτε αυτούσια,είτε ανακατεμένα, τοποθετήθηκαν ανάλογα με τη διάθεση εκείνης της στιγμής.Συνολικά μάλλον με κάλυψε.
Νομίζω πως το σημαντικό είναι το -ταξίδι-,που έκανες μέσα από τον πίνακα. Αυτό μ'ευχαριστεί πολύ, γιατί φαίνεται μέσα από τις πολύ
δυνατές περιγραφές σου,πως το -ταξίδι- αυτό είναι γεμάτο συναισθήματα,άρα κατ'εμέ χρώματα.Δηλαδή εσύ ξεκίνησες από το τέλος,δηλ. το έργο για να φθάσεις μέσα από μια ανάποδη πορεία στο δικό μου ξεκίνημα.Το Συναίσθημα.
Σέυχαριστώ για την επικοινωνία.